29 september 2006
40 procent
In de trein van Groningen naar Amsterdam, woensdagavond 27 september. In Assen stapt een jongen in en gaat schuin tegenover mij zitten. Even later komt de conducteur langs. De jongen moet naar Tilburg en heeft een kaartje met 40 procent korting, alleen geen kortingskaart. Hij dacht dat de NS in een goede bui had besloten de kaartjes in de aanbieding te gooien.
25 september 2006
Humor
Een Brits jongetje van drie heeft op eBay een auto gekocht. Jack Neal betaalde 9000 pond voor een barbieroze Nissan. Waarschijnlijk stond het wachtwoord in de computer en heeft Jack automatisch ingelogd.
De foto is helaas beveiligd, maar bekijk Jack en zijn auto op The Sun Online
De foto is helaas beveiligd, maar bekijk Jack en zijn auto op The Sun Online
23 september 2006
Gone
Keep your sympathy
Don't need the healing to start
You've gone
Gone and made a beautiful hole in my heart
Elbow/ My very best
Don't need the healing to start
You've gone
Gone and made a beautiful hole in my heart
Elbow/ My very best
20 september 2006
Prinsjesdag
Dit jaar aan mij de eer om voor mijn werk berichten te schrijven over de miljoenennota. Over hoeveel geld het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap in 2007 heeft begroot voor informatie- en communicatietechnologie. Sinds gistermiddag 15.15 ben ik me aan het verdiepen in de miljoenennota. Vanochtend dansten de bedragen van het papier, dus belde ik het ministerie van OCW voor toelichting. Na vier keer doorverbinden kreeg ik Marijke aan de lijn.
Op mijn vraag waarom de bedragen in de tabellen op pagina 113 en pagina 210 niet overeenkomen, maar ruwweg 16 miljoen euro van elkaar verschillen, terwijl beide gaan over de begroting van ict, antwoorde Marijke vrolijk:
"Meid, ik heb geen flauw idee en tenzij ze die miljoenen op mijn rekening storten interesseert het me ook niet."
Op mijn vraag waarom de bedragen in de tabellen op pagina 113 en pagina 210 niet overeenkomen, maar ruwweg 16 miljoen euro van elkaar verschillen, terwijl beide gaan over de begroting van ict, antwoorde Marijke vrolijk:
"Meid, ik heb geen flauw idee en tenzij ze die miljoenen op mijn rekening storten interesseert het me ook niet."
18 september 2006
17 september 2006
De aanslag
Dit weekend doorstond ik aan het Schildmeer de moeder der weekenden: familieweekend.
Voor velen een kwelling, bij mijn familie een groot feest. Feest, omdat alle twintig leden van mijn familie, hoe verschillend ook, een paar eigenschappen delen. Zo hebben wij dezelfde vervelende humor, zijn oorverdovend luidruchtig en houden van spelletjes. Dit samen met het drinken van heel veel alcohol, betekent ieder jaar een zelfgeorganiseerde aanslag op ons leven.
Vrijdagavond stond in het teken van hints. Erg vermakelijk waren de uitbeeldingen van; Het land van Maas en Waal, een homofoob, de appel valt wel ver van de boom en de anaaltampon. Niet van hoog niveau en niet geraden, maar onder het genot van 80 decibel per persoon en veel bier toch zeker hilarisch.
Zaterdagmiddag sleepten we ons katerige lijf naar de beeldentuin van een oude Groningse borg om te gaan vlag veroveren. Het mooie weer zorgde voor een extra dimensie; het spel spelen zonder de beeldenbewonderaars overlast te bezorgen. Uit angst voor een negatief antwoord hadden we de beheerder vooraf niet om toestemming gevraagd. Na anderhalf uur was de blauwe vlag gevonden en zat de gehele familie onder de schrammen en het bloed van het in blind fanatisme door bramenstruiken rennen. Dat alles en maar twee rare blikken geoogst, afkomstig van een stelletje die tijdens hun romantische wandeling opeens drie bezwete mensen met linten uit hun broek onder een rodondenderon in een walkietalkie zagen praten.
Na een paar uur te hebben gedronken en gegeten om bij te komen, was het tijd voor de laatste activiteit; karaoke. De vissen sprongen uit het meer van ellende, maar de aanblik van oom Bert die, met een roze pruik op, het nummer ‘met de vlam in de pijp’ zingt, vergeet niemand meer.
Nu zit ik uitgeput op de bank, de schaafwond op mijn duim half ontstoken. Nog maar 363 nachtjes slapen voor het weer familieweekend is.
Voor velen een kwelling, bij mijn familie een groot feest. Feest, omdat alle twintig leden van mijn familie, hoe verschillend ook, een paar eigenschappen delen. Zo hebben wij dezelfde vervelende humor, zijn oorverdovend luidruchtig en houden van spelletjes. Dit samen met het drinken van heel veel alcohol, betekent ieder jaar een zelfgeorganiseerde aanslag op ons leven.
Vrijdagavond stond in het teken van hints. Erg vermakelijk waren de uitbeeldingen van; Het land van Maas en Waal, een homofoob, de appel valt wel ver van de boom en de anaaltampon. Niet van hoog niveau en niet geraden, maar onder het genot van 80 decibel per persoon en veel bier toch zeker hilarisch.
Zaterdagmiddag sleepten we ons katerige lijf naar de beeldentuin van een oude Groningse borg om te gaan vlag veroveren. Het mooie weer zorgde voor een extra dimensie; het spel spelen zonder de beeldenbewonderaars overlast te bezorgen. Uit angst voor een negatief antwoord hadden we de beheerder vooraf niet om toestemming gevraagd. Na anderhalf uur was de blauwe vlag gevonden en zat de gehele familie onder de schrammen en het bloed van het in blind fanatisme door bramenstruiken rennen. Dat alles en maar twee rare blikken geoogst, afkomstig van een stelletje die tijdens hun romantische wandeling opeens drie bezwete mensen met linten uit hun broek onder een rodondenderon in een walkietalkie zagen praten.
Na een paar uur te hebben gedronken en gegeten om bij te komen, was het tijd voor de laatste activiteit; karaoke. De vissen sprongen uit het meer van ellende, maar de aanblik van oom Bert die, met een roze pruik op, het nummer ‘met de vlam in de pijp’ zingt, vergeet niemand meer.
Nu zit ik uitgeput op de bank, de schaafwond op mijn duim half ontstoken. Nog maar 363 nachtjes slapen voor het weer familieweekend is.
14 september 2006
Mooie huidskleur
Vandaag overkwam mij iets geks.
Ik fietste over straat, toen een jongen – groot, breed, donker – zijn vaart inhield en naast me kwam fietsen. "Hé, ik ben vrijgezel', wist de in een wijd, rood basketballshirt geklede heer mij te vertellen. 'Sorry?", bracht ik uit. Hij herhaalde: "Ik ben vrijgezel, en jij?", en lachte een gouden tand bloot. "Eh…ik niet", stamelde ik enigszins verbaasd terug.
"Oh. Jammer. Je bent mooi. Je hebt een mooie huidskleur."
En weg fietste hij.
Ik fietste over straat, toen een jongen – groot, breed, donker – zijn vaart inhield en naast me kwam fietsen. "Hé, ik ben vrijgezel', wist de in een wijd, rood basketballshirt geklede heer mij te vertellen. 'Sorry?", bracht ik uit. Hij herhaalde: "Ik ben vrijgezel, en jij?", en lachte een gouden tand bloot. "Eh…ik niet", stamelde ik enigszins verbaasd terug.
"Oh. Jammer. Je bent mooi. Je hebt een mooie huidskleur."
En weg fietste hij.
12 september 2006
Helaas
Ik ben 25 jaren jong en een dagdromer. Persoonlijk vind ik ze geweldig, maar daarvoor zijn het dan ook mijn dagdromen. Sneller dan wenselijk word ik 26. Een droevige gedachte, omdat het betekent dat sommige van mijn dromen niet meer uit zullen komen.
Al sinds mijn 12de moet ik onder ogen zien dat ik nooit Madonna kan worden. Ook de kans dat ik de eerste vrouwelijke secretaris-generaal van de Verenigde Naties word is reeds uitgesloten. Dan had ik toch echt een andere opleiding moeten volgen. Hetzelfde geldt voor staaljagerpiloot en springruiter. En voor alle dingen die ik voor mijn 25ste hadden moeten gebeuren. Trouwen met Johnny Depp, de loterij winnen en een tieneridool worden met mijn zangkunsten.
Gelukkig veranderen dromen. Zo wil ik niet meer met Johnny Depp trouwen, maar met Orlando Bloom. Kan ik die loterij ook na mijn 25ste winnen en zingen kan ik helemaal niet. Eén Madonna is wel genoeg.
Dromen van de toekomst is ook veel leuker. En er zijn nog genoeg dingen om van te dromen. Zo kan ik nog altijd een Arabische prins aan de haak slaan, mijn helikoptervliegbrevet halen en een rol in een geweldige film krijgen. Of de hele wereld bereizen en daar prachtige verhalen over schrijven. Een hostel in Azië beginnen is nog altijd mogelijk, al is de kans dat ik een wereldberoemde violiste word snel aan het slinken.
Eerst maar eens 26 worden.
Al sinds mijn 12de moet ik onder ogen zien dat ik nooit Madonna kan worden. Ook de kans dat ik de eerste vrouwelijke secretaris-generaal van de Verenigde Naties word is reeds uitgesloten. Dan had ik toch echt een andere opleiding moeten volgen. Hetzelfde geldt voor staaljagerpiloot en springruiter. En voor alle dingen die ik voor mijn 25ste hadden moeten gebeuren. Trouwen met Johnny Depp, de loterij winnen en een tieneridool worden met mijn zangkunsten.
Gelukkig veranderen dromen. Zo wil ik niet meer met Johnny Depp trouwen, maar met Orlando Bloom. Kan ik die loterij ook na mijn 25ste winnen en zingen kan ik helemaal niet. Eén Madonna is wel genoeg.
Dromen van de toekomst is ook veel leuker. En er zijn nog genoeg dingen om van te dromen. Zo kan ik nog altijd een Arabische prins aan de haak slaan, mijn helikoptervliegbrevet halen en een rol in een geweldige film krijgen. Of de hele wereld bereizen en daar prachtige verhalen over schrijven. Een hostel in Azië beginnen is nog altijd mogelijk, al is de kans dat ik een wereldberoemde violiste word snel aan het slinken.
Eerst maar eens 26 worden.
Gefeliciteerd
De trein van Amsterdam naar Groningen. Halverwege Amersfoort begint aan de andere kant van de coupé een vrouw borrelglaasjes uit te delen. Op het ritme van de trein beweegt ze zich voort met een paar dozen. Twee andere vrouwen schenken likeur in de glaasjes. Geduldig wacht ik op mijn beurt, maar ik word overgeslagen, net als mijn overbuurman. We kijken elkaar teleurgesteld aan. Nieuwsgierig probeer ik iets op te vangen over het waarom van deze actie. Misschien is het om mensen te herinneren aan 9/11. Een campagne van de Vereniging voor Alcoholisme. Een goed doel dat donateurs wil werven. Of zijn ze ingehuurd door de NS om het imago op te poetsen.
Dan valt me op dat overbuurman en ik niet de enige zijn die geen glaasje hebben gekregen. Voor zover ik kan zien zijn het zelfs alleen mannen die aan een likeurtje nippen. Het is vast een vrijgezellenfeestje. De dames zijn zeker 50 en als je dan nog aan de man komt mag je het best wereldkundig maken bij een groot publiek. Een blik op de lege handen van overbuurman brengt me aan het twijfelen. Aan de andere kant, met zijn minstens 70, dikke bril en geruite overhemd is het bepaald geen prins op het witte paard. Een paar minuten later komt de glazenvrouw opnieuw langs, nu met jus d'orange. Raar. Dan maar vragen.
De man in de vierzits naast me is vandaag 12.5 jaar getrouwd en iedereen met een borrel hoort bij de vriendengroep. Enigzins teleurgesteld feliciteer ik hem in de hoop alsnog een glaasje met inhoud te bemachtigen. Slechts een flauwe glimlach en een korte knik. Voor zijn vrouw hoop ik dat zij een van de twee dames is, die vijf minuten geleden met halfvolle flessen likeur terug naar hun zitplaats gingen. Zal ze nodig hebben.
Dan valt me op dat overbuurman en ik niet de enige zijn die geen glaasje hebben gekregen. Voor zover ik kan zien zijn het zelfs alleen mannen die aan een likeurtje nippen. Het is vast een vrijgezellenfeestje. De dames zijn zeker 50 en als je dan nog aan de man komt mag je het best wereldkundig maken bij een groot publiek. Een blik op de lege handen van overbuurman brengt me aan het twijfelen. Aan de andere kant, met zijn minstens 70, dikke bril en geruite overhemd is het bepaald geen prins op het witte paard. Een paar minuten later komt de glazenvrouw opnieuw langs, nu met jus d'orange. Raar. Dan maar vragen.
De man in de vierzits naast me is vandaag 12.5 jaar getrouwd en iedereen met een borrel hoort bij de vriendengroep. Enigzins teleurgesteld feliciteer ik hem in de hoop alsnog een glaasje met inhoud te bemachtigen. Slechts een flauwe glimlach en een korte knik. Voor zijn vrouw hoop ik dat zij een van de twee dames is, die vijf minuten geleden met halfvolle flessen likeur terug naar hun zitplaats gingen. Zal ze nodig hebben.
06 september 2006
Boem
Het UWV-gebouw in Assen is vanochtend na een bommelding ontruimd . Rond half elf kwam de melding binnen. Details omtrent de bommelding zijn vooralsnog onbekend.
Wordt vervolgd...
Loos alarm. Om half een werd het gebouw weer vrijgegeven.
Wordt vervolgd...
Loos alarm. Om half een werd het gebouw weer vrijgegeven.
Lezersvraag
De zwoele zomer zondagavond staat in het teken van zomergasten. Soms leuk en soms gewoon lang. Bij elke aflevering pijnig ik mijn grijze massa; welke fragmenten laat ik zien als ik aan de tafel zou mogen plaatsnemen en wie nodig uit mocht ik, door een verschuiving in de kosmos, ooit gevraagd worden het programma te presenteren.
Leuk om over na te denken en leuk om van anderen te weten, dus leuk als vraag op een weblog. Helaas heeft niemand minder dan Rodehond deze lezersvraag al op zijn weblog gesteld. Het wiel twee keer uitvinden is zinloos, daarom allemaal naar www.rodehond.web-log.nl om je eigen zwoele zomeravond samen te stellen.
Leuk om over na te denken en leuk om van anderen te weten, dus leuk als vraag op een weblog. Helaas heeft niemand minder dan Rodehond deze lezersvraag al op zijn weblog gesteld. Het wiel twee keer uitvinden is zinloos, daarom allemaal naar www.rodehond.web-log.nl om je eigen zwoele zomeravond samen te stellen.
05 september 2006
Verkeersbord
In Drenthe en Groningen kunt u op de weg voor verassingen komen te staan. Zo treft u langs de N386, tussen Peize en Vries, een driehoekig verkeersbord met rode rand, voorzien van de tekst: Invaliden!
U bent gewaarschuwd.
Tijdens werkzaamheden aan de A28 tussen Assen-Groningen is de homo-ontmoetingsplaats Glimmermade afgesloten. Gelukkig is ook hier een verkeersbord om onduidelijkheden te voorkomen. Een geel bord met zwarte letters: Verzorgingsplaats Glimmermade afgesloten.
U bent gewaarschuwd.
Tijdens werkzaamheden aan de A28 tussen Assen-Groningen is de homo-ontmoetingsplaats Glimmermade afgesloten. Gelukkig is ook hier een verkeersbord om onduidelijkheden te voorkomen. Een geel bord met zwarte letters: Verzorgingsplaats Glimmermade afgesloten.
De vraag
Een fascinerend verschijnsel doet mij ieder jaar weer dezelfde vraag stellen.
Hoe kan het dat tien vliegen per dag wel weten hoe ze door mijn open raam naar binnen moeten vliegen, maar geen van die vliegen weet hoe ze weer door datzelfde raam naar buiten moeten vliegen?
Hoe kan het dat tien vliegen per dag wel weten hoe ze door mijn open raam naar binnen moeten vliegen, maar geen van die vliegen weet hoe ze weer door datzelfde raam naar buiten moeten vliegen?
Abonneren op:
Posts (Atom)