Ik ben 25 jaren jong en een dagdromer. Persoonlijk vind ik ze geweldig, maar daarvoor zijn het dan ook mijn dagdromen. Sneller dan wenselijk word ik 26. Een droevige gedachte, omdat het betekent dat sommige van mijn dromen niet meer uit zullen komen.
Al sinds mijn 12de moet ik onder ogen zien dat ik nooit Madonna kan worden. Ook de kans dat ik de eerste vrouwelijke secretaris-generaal van de Verenigde Naties word is reeds uitgesloten. Dan had ik toch echt een andere opleiding moeten volgen. Hetzelfde geldt voor staaljagerpiloot en springruiter. En voor alle dingen die ik voor mijn 25ste hadden moeten gebeuren. Trouwen met Johnny Depp, de loterij winnen en een tieneridool worden met mijn zangkunsten.
Gelukkig veranderen dromen. Zo wil ik niet meer met Johnny Depp trouwen, maar met Orlando Bloom. Kan ik die loterij ook na mijn 25ste winnen en zingen kan ik helemaal niet. Eén Madonna is wel genoeg.
Dromen van de toekomst is ook veel leuker. En er zijn nog genoeg dingen om van te dromen. Zo kan ik nog altijd een Arabische prins aan de haak slaan, mijn helikoptervliegbrevet halen en een rol in een geweldige film krijgen. Of de hele wereld bereizen en daar prachtige verhalen over schrijven. Een hostel in Azië beginnen is nog altijd mogelijk, al is de kans dat ik een wereldberoemde violiste word snel aan het slinken.
Eerst maar eens 26 worden.
1 opmerking:
"Dagdromen", het woord zegt het al: dag dromen
Een reactie posten