Nanda en ik staan in de rij voor de kassa, voorzien van gehaktballetjes en patat, want shoppen in IKEA lukt immers alleen op 'n goed (met Zweeds kantine-voedsel) gevulde maag. Voor ons staat een echtpaar met twee bordjes zichtbaar uit de magnetron opgewarmde apfelstrüdel met ijs.
Ik: 'Nan, er is dus toch apfelstrüdel! Hm, dat ziet er een stuk beter uit dan die Zweedse balletjes...'
Zij: 'Ja, normaal gesproken staan ze ook gewoon bij de toetjes. Ik was vorige week in Amersfoort en daar ziet het eten er sowieso veel beter uit. Hier is 't maar niks.'
Ik: 'Oh, u eet wekelijks in een andere IKEA-vestiging?'
Zij: 'Nou, nee hoor, maar we waren er toevallig.'
We waren er toevallig? Niemand is toch 'toevallig' in IKEA, het burgerlijke walhalla waar je slechts volgens het onvermijdelijke principe 'alle wegen leiden langs ons hele assortiment' kunt winkelen (ik krijg spontaan ideeën voor een, speciaal voor IKEA ontworpen serie tegeltjeswijsheden. Gat in de markt, lijkt me) ? Daar ga je toch alleen heen als je makkelijk in elkaar te zetten en betaalbare meubels of spotgoedkope accesoires wilt bemachtigen?
Enfin, intussen ontstaat vooraan in de rij (onvoorstelbaar hoeveel mensen bedenken om op vrijdagavond te gaan eten in IKEA) een heftige discussie tussen een klant en de cassière omdat de klant een plastic bekertje heeft gepakt om haar wijn uit te drinken, terwijl dat natuurlijk een glas had moeten zijn.
De vrouw voor me in de rij draait haar hoofd nog eens mijn kant op. 'Ja, dàt gebeurt in Amersfoort dus niet', snibt ze. Triomfantelijk tovert ze een IKEA-familypas uit haar portemonnee. Want daarmee krijgt ze een gratis kopje koffie. Samen met haar man loopt ze richting een leeg tafeltje, twee lullige Zweedse vlaggenprikkertjes sieren hun gebakjes.
Ik: 'Nan, er is dus toch apfelstrüdel! Hm, dat ziet er een stuk beter uit dan die Zweedse balletjes...'
Zij: 'Ja, normaal gesproken staan ze ook gewoon bij de toetjes. Ik was vorige week in Amersfoort en daar ziet het eten er sowieso veel beter uit. Hier is 't maar niks.'
Ik: 'Oh, u eet wekelijks in een andere IKEA-vestiging?'
Zij: 'Nou, nee hoor, maar we waren er toevallig.'
We waren er toevallig? Niemand is toch 'toevallig' in IKEA, het burgerlijke walhalla waar je slechts volgens het onvermijdelijke principe 'alle wegen leiden langs ons hele assortiment' kunt winkelen (ik krijg spontaan ideeën voor een, speciaal voor IKEA ontworpen serie tegeltjeswijsheden. Gat in de markt, lijkt me) ? Daar ga je toch alleen heen als je makkelijk in elkaar te zetten en betaalbare meubels of spotgoedkope accesoires wilt bemachtigen?
Enfin, intussen ontstaat vooraan in de rij (onvoorstelbaar hoeveel mensen bedenken om op vrijdagavond te gaan eten in IKEA) een heftige discussie tussen een klant en de cassière omdat de klant een plastic bekertje heeft gepakt om haar wijn uit te drinken, terwijl dat natuurlijk een glas had moeten zijn.
De vrouw voor me in de rij draait haar hoofd nog eens mijn kant op. 'Ja, dàt gebeurt in Amersfoort dus niet', snibt ze. Triomfantelijk tovert ze een IKEA-familypas uit haar portemonnee. Want daarmee krijgt ze een gratis kopje koffie. Samen met haar man loopt ze richting een leeg tafeltje, twee lullige Zweedse vlaggenprikkertjes sieren hun gebakjes.
Ze heeft me overtuigd; ik word ook lid van de IKEA-family.
Vandaag nog.
4 opmerkingen:
IKEA-familypas? En ik dacht dat het nieuwe aankomende kabinet het toppunt van droevigheid was...:)
"we waren er toevallig" haha
Makkelijk in elkaar te zetten, maar haal het maar weer eens uit elkaar die meubels. Dáár zijn ze niet voor gemaakt!
Ik wacht nog op het eerste NS IKEA station, Amsterdam Amstel, Amsterdam IKEA, kom je er echt toevallig langs.
(kan ik bij de NS trouwens waarschijnlijk nog heeeel lang op wachten..)
Een reactie posten