Eindejaarsblues

Het is weer zover: het jaar is bijna voorbij. Voor het feest losbarst zijn de laatste dagen van een jaar gereserveerd voor terugkijken. De kranten staan vol met lijstjes van de beste boeken en cd’s. Op televisie zie je alle ellende die je eigenlijk niet had willen weten, nog een keer voorbij komen, in ontelbare jaaroverzichten. Ik lees, kijk en luister er liever niet naar.

Toch betrap ik mezelf ieder jaar weer op het evaluatie moment. Wat heb ik het afgelopen jaar allemaal gedaan? Naar de grote lijn gekeken was het best een goed jaar. De studie ging goed en was geweldig, al had ik de afgelopen tijd meer aan mijn scriptie kunnen doen. Ik ben gestopt met roken, en weer begonnen. Naar volle tevredenheid, laat daar geen misverstand over bestaan. Ik ben ontkomen aan gruwelijke ongelukken en niet dikker geworden, ben naar Amsterdam verhuisd en heb nieuwe vrienden gemaakt.

Naast de grote lijn en vele hoogtepunten, waren er ook dieptepunten. Er waren nog genoeg fouten te maken en diepe kuilen om in te vallen. Maar dat maakt niet uit. Ik ben dit jaar gelukkig geweest en er is niets dat ik anders had willen doen.

De volgende stap is het bedenken van goede voornemens. Ik weet geen dingen die ik het afgelopen jaar gedaan heb, die ik komend jaar niet meer wil doen. Goede voornemens, zeker als ze ingaan op 1 januari, zijn volgens mij gedoemd te mislukken.

Maandag is het 2007. En net als voorgaanden jaren is alles op 1 januari gewoon hetzelfde. En dus ga ik door met alle ontelbare dingen die ik doe, omdat ik leef. Daarom voor het nieuwe jaar geen voornemens, voorspellingen of filosofieën. Hopelijk ben ik gewoon weer een jaar gelukkig.

Ik neem afscheid van 2006 met een paar van mijn lievelingszinnen uit een heel mooi lied van Maarten van Roozendaal.

Laat mij in mijn zeven sloten
Laat mij de draad volslagen kwijt
Aan gezelligheid ten onder
Richting eindeloze tijd
Uit volle borst op weg naar nergens
Zonder reden, zonder doel
Met mijn zeden en mijn zonden
En mijn angstig voorgevoel