Las Vegas III: The Strip

De Las Vegas Strip is zes kilometer lang en bestaat uit de beroemde hotels met hun casino's. Na een half uur in een limo-schuttle bus staan we halverwege de strip bij The Alladin. We beginnen aan het begin en lopen drie kilometer naar Mandalay Bay. Dit volgens een uitgedacht plan; om de hele strip en alle casino's in een dag te kunnen zien, leek het ons het meest logisch aan de linkerkant naar het begin te lopen, dan terug aan de rechterkant en aan het einde via de linkerkant weer terug naar de shuttle-bus pick-up.

Na een paar passen staan we voor het MGM Grand, dat met 5000 kamers het woord groot wel mag dragen. Binnen in het casino werd de sleur van gokkasten onderbroken met een paar leeuwen in een glazen kooi. Geweldig! Maar leeuwen in een kooi kunnen we in Nederland ook wel zien, dus snel op naar het Tropicana, waar ze een hele tropische binnentuin met flamingo's hebben. Eenmaal aangekomen kunnen we de tuin helaas nergens vinden en tijd om te zoeken is er niet. Mandalay Bay is de volgende stop, wederom een gigantisch gebouw, dat helemaal bestaat uit goudkleurig spiegelglas. We hebben het einde van de strip bereikt en het is tijd om te lunchen.

We eten, zittend op een stoeprand, een broodje als er naast ons een pink panter-roze hummer limousine parkeert. We vragen of we achter het stuur mogen zitten voor een foto. Grijzend klim ik achter het stuur, waarna ik van achteren een 'hello' hoor. Er blijken mensen achterin te zitten. Ze blijven keurig wachten tot Ardy en ik op de foto zijn geweest.

De tijd vliegt en we moeten nog zoveel zien en daarom beginnen we aan het wereldkampioenschap snelwandelen in Las Vegas. In moordend tempo rennen we iedereen voorbij en vliegen de hotels in; Paris, voorzien van eiffeltoren, New York New York, met voor de deur het vrijheidsbeeld en natuurlijk Caesars Palace. Drie keer kijken, veel foto's en weer verder. Enerzijds is het overweldigend, zeker als het donker wordt, anderzijds heeft het iets treurigs. Een eigen, surrealistische wereld, die zich afspeelt in replica's en nergens echt is, maar dat maakt Las Vegas juist zichzelf en uniek.

Als het donker is komt de strip echt tot leven en wordt het geheel nog onwerkelijker. De hoeveelheid lichten doen bijna pijn aan je ogen. We laten ons ontroeren door de fontein voor het Bellagio, de vulkaan voor Le Mirage valt tegen en de piratenshow van Treasure Island is tenenkrommend slecht.

Dan is het tijd voor de terugweg langs de linkerkant en is het moment aangebroken waar we al de hele dag op wachten; we gaan gokken. We hebben nog twee uur de tijd. In The Venetian verliezen we alleen en moeten we ook nog 14 dollar betalen voor twee bier. Bij de Mirage hebben we geen geluk met gokken, maar de drank is gratis. Opeens moeten we rennen om de laatste bus te halen. Als we bij de parkeerplaats aankomen is de shuttle al weg. Daar zitten we om half twee 's nachts aangeschoten in een parkeergarage. Gelukkig kunnen we een telefoon lenen en zorgt een hotelmedewerker dat we alsnog opgehaald worden. Even later stopt er een grote zwarte jeep met geblindeerde ramen, die ons naar het hotel brengt.

Nu we weten dat als je gokt de drank gratis is, rennen we gelijk door naar het casino, gooien een dollar in de 1 cent-gokkast en zetten het op een zuipen. Als trailer park-trash hangen we achter de machines en rennen we alle kanten op, voorzien van bier en cosmopolitans. Dankzij het gokken met 5 cent per keer kunnen we het heel lang volhouden, want winnen doen we niet. Als we voor de zesde keer echt naar de kamer gaan, we hebben samen ongeveer 80 dollar verloren, gooit Ardy nog een keer een dollar in de 5 cent-kast. Opeens begint de kast te loeien; we winnen 70 dollar. Dolgelukkig gaan we het innen en vieren het aan de bar, waar we nog vier gratis cosmo's opslurpen.

Om zeven uur 's ochtends zijn we dronken en hebben we de hele nacht gegokt voor tien dollar. Las Vegas is geweldig!